اثرات دو و سه هفته تیپر بر مجاری تنفسی تحتانی موش‌های صحرایی در حال رشد

  سابقه و هدف: تیپر روش بهبود عمل‌کرد ورزشکاران از طریق کاهش فاکتورهای خطر ناشی از تمرینات شدید است. در این پژوهش، اثرات 2 و 3 هفته تیپر متعاقب 6 هفته تمرین اینتروال شدید، بر رمدلینگ مجاری تنفسی تحتانی موش‌های صحرایی در حال رشد بررسی شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از 80 سر موش صحرائی نر با عمر 5 هفته استفاده شد. پس از 6 هفته تمرین اینتروال فزاینده (6 جلسه در هفته به مدت 30 دقیقه و سرعت m/min 15-70) حیوانات به 8 گروه تقسیم شدند: دو گروه تمرین اینتروال فزاینده و کنترل که در ابتدای دوره تیپر قربانی شدند.6 گروه تمرین اینتروال فزاینده به تیپر تکرار، تواتر و شدت 2 هفته‌ای و 3 هفته‌ای تقسیم که برنامه تیپر به صورت اینتروال اجرا شد. در پایان حیوانات قربانی و ریه آن‌ها خارج و تعیین وزن و حجم شد. برای مطالعه بافتی ریه در فرمالین فیکس و به روش هماتوکسیلین- آئوزین رنگ‌آمیزی شد. یافته‌ها: نتایج ما نشان داد وزن تر ریه، در گروه تیپر تواتر هفته سوم نسبت به تمرین اینتروال فزاینده افزایش یافته ولی وزن نسبی تغییری نداشت. تمرین تیپر نیز سبب کاهش معنی‌دار ارتفاع بافت پوششی برونشیول و قطر طبقه ادوانتیس نسبت به تمرین اینتروال فزاینده شد (05/0p≤)، که این کاهش‌ها در هفته‌های سوم تیپر بیش‌تر از هفته‌های دوم بود.  نتیجه‌گیری: تمرینات تیپر به مدت سه هفته عوارض ناشی از ورزش سنگین را در مجاری تنفسی تحتانی رت‌ها کاهش می‌دهد. احتمالاً تکنیک تیپر تاثیر مفیدی بر سیستم تنفسی ورزشکاران نیز داشته باشد